Strange Colour Blue:Εισαγωγή

Ξημερώνει.


Στολίζεται χρώματα όλη η πλάση και ζωντανεύει η φύση στο επαναλαμβανόμενο λάλημα του πετεινού.
Γεμίζουν φωνές οι δρόμοι, τα σπίτια, τα στενά ως και στις πιο απόμερες γωνιές.
Ο αέρας μυρίζει άρωμα φρεσκάδας σε χώμα αιώνιο, ξεχασμένο.
Κι όμως, ένας διαβάτης που δε ρωτήθηκε ποτέ απάντησε σ' αυτό το ξύπνημα:
"Ιδού το μεγαλύτερο θαύμα του φωτός!"

Δες και συ....
Στο λιγοστό φως της αυγής,σαν φαντάσματα της ημέρας, άνθρωποι αχνοφαίνονται εκεί που λίγο πριν άνθρωποι δεν υπήρχαν.
Κι ολοένα ζωντανεύουν, τυφλωμένοι από τη νύχτα, δειλοί και φοβισμένοι.
Τ' αγριεμένο μάτι τους μάταια ψάχνει μια σκοτεινή γωνιά να ξαποστάσει λίγο ακόμα, μα ποιος κάνει τη χάρη στα στοιχειά;
Δε βλέπεις πόσο υποφέρουν.
Μόνο χέρια που τρέμουν κοιτάζεις πότε πότε να κρατούν στη χούφτα τους χώμα και βροχή (η γέννηση κι ο θάνατος αργούν)
Οι Μοιραίοι υψώνουν σπαρακτικά τη χούφτα τους για λυτρωμό, μόνοι, δειλοί και φοβισμένοι, διάβολοι που δε διστάζουν να μυρίσουν το λιβάνι, μ' αρνούνται να ζήσουν την ίδια τους τη ζωή.
Κι έτσι, όντας ένα τίποτα παρακαλούν το τέλος τους και σ' αντάλλαγμα προσφέρουν μια χούφτα χώμα και βροχή, όλα όσα έζησαν, όλα όσα πέρασαν, όλα όσα έθαψαν.
Επώδυνο.
Το τίποτα να παρακαλεί το τίποτα να γενεί.


Ποιος ακούει; Ποιος απαντά στα ουρλιαχτά κάθε ματοβαμμένου πρωινού που ο πόνος του ανθρώπου φτάνει στα όρια του;
Δύσκολο ν' απαντηθεί.
Κανείς δεν κάνει τη χάρη στα στοιχειά, κανείς δεν ακούει, κανείς δε βλέπει τη θλίψη σε πρόσωπα που δεν είναι ανθρώπινα.
Απάνθρωπο! Να προσπαθείς να επιβιώσεις σ' έναν κόσμο άδειο, όπου μόνο το χνώτο βροχής και χώματος υπάρχει.
Τίποτα δίπλα τους και μέσα τους κανείς.



Το σύμπαν όμως κανέναν δεν ξεχνά και στέλνει το μήνυμα δακρύζοντας.
Και ξάφνου, από το πουθενά, ένα αστέρι πέφτει στη σκιά της γης, βροντά και συνθλίβεται (μα τίποτα δε χάνετ' έτσι απλά). Περιμένει τη νύχτα να περάσει και κατά τη μέρα, μια ιδιαίτερη ομίχλη αναδύεται απ' το έδαφος και αγκαλιάζει τα στοιχειά της σελήνης, γαλήνια σαν τη λίμνη το σούρουπο, ψυχρή σαν παγόβουνο του Βορρά, μελαγχολική σαν το μπλε στα μάτια σου...
Παράξενο χρώμα το μπλε αλήθεια, σα τα φαντάσματα που παρηγορεί, γίνεται ένα με το χώμα και τη βροχή κι αντηχεί αλήθειες ανείπωτες σ' όλη τη γη...