Blue Circle: Το πρόβλημα (2ο μέρος)

Ώστε ήρθε η ώρα λοιπόν! Η δική της ώρα. Και μάλιστα στα εικοσιτέσσερα. Να νιώσει χαρά; Όχι, αυτό δε γινόταν. Δε μπορούσε να χαρεί για κάτι που γινόταν βιαστικά, ωμά, με κάποιον άγνωστο που τον έλεγαν Αντώνη. Μα δεν γινόταν αλλιώς, της φαινόταν σαν να μην είχε άλλη επιλογή. Τώρα, οι σκέψεις της την κατέκλυσαν, την έπιασε πονοκέφαλος, αλλά όλα ήταν ακόμη ξεκάθαρα. Δε μπορούσε να περιμένει άλλο...


Από τα δεκαπέντε της που απέκτησε internet στο σπίτι, μυήθηκε σε κάθε είδους ιστοσελίδα, παιχνίδι, chattroom. Και για να κρατάει επαφή με τα άτομα που γνώριζε εκεί μέσα, έφτιαξε msn και facebook. Η αλήθεια ήταν ότι της άρεσε εκεί μέσα. Απ' το ν' ακούει τον πατέρα της να πλακώνεται με τη μάνα της, απ' το να παίζει με την πολύ μικρότερη αδελφή της, προτιμούσε να κάθεται με τις ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή και να μιλάει, να επικοινωνεί. Και φυσικά τα θέματα ήταν ποικίλα. Από φιλοσοφικές συζητήσεις υψηλού επιπέδου μέχρι καταστάσεις της καθημερινής ζωής και από γεγονότα και κοινωνικά προβλήματα έως ερωτικές συζητήσεις με οπτικοακουστικό υλικό. Ειδικά στο τελευταίο, οι άρρενες chatters δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μοιραστούν τις εμπειρίες τους με ένα..."άβγαλτο" κορίτσι. Ενδιαφέρονταν, μάλιστα, υπερβολικά για την... κατάσταση της. Οι συμβουλές έπεφταν βροχή.


Από τα πρώτα πράγματα που ρωτάνε συνήθως μια μικρή, άγνωστη κοπέλα σ' ένα chat ήταν εάν είχε ολοκληρώσει. Αν απαντούσε ναι, άρχιζαν οι ερωτήσεις τύπου πώς, πότε, με ποιόν, ποιές στάσεις ήξερε και εάν θα έκανε κάτι με έναν μεγαλύτερο. Εάν η απάντηση της ήταν όχι, άρχιζαν οι συμβουλές. Κάποιοι έλεγαν να περιμένει τον κατάλληλο, μια αγκαλιά στην οποία θα νιώθει άνεση, ασφάλεια, οικειότητα, αν όχι έρωτα. Άλλοι πάλι έλεγαν πως είχε την ηλικία για ν' αρχίσει, να μην περιμένει άλλο΄ποιός ο λόγος δηλαδή; Και φυσικά, δεν έλειπε η εξιστόρηση προσωπικών εμπειριών. "Η αδελφή μου άρχισε στα δεκατρία της". "Εγώ κάποτε έκανα σχέση με μια δεκαεξάρα. Ήθελε να με βλέπει συνεχώς καυλωμένο!" "Α, είχα κάποτε μια παρθένα φίλη. Ήταν δεκαοχτώ χρονών και ήμουν ο πρώτος της. Δεν είχε παράπονο από μένα".


Όσο ήταν έφηβη, η κοπέλα δε βιαζόταν. Τα σχόλια και τις συμβουλές των άλλων τα προσπερνούσε, δεν την ένοιαζαν πολύ. Έβλεπε ως πλάκα τις εξομολογήσεις τους. Το μόνο που την ενοχλούσε ήταν το ν' ακούει ιστορίες για μικρά παιδιά που έχαναν την παιδικότητα τους τόσο εύκολα, αν και ήταν σίγουρη ότι όσοι ολοκλήρωναν στα δεκαπέντε τους δεν έπαυαν να είναι ανώριμα παιδιά που πίστευαν ότι έπρεπε ν' αποκτήσουν εμπειρία.


Στα δεκαοχτώ της, άρχισε να γνωρίζεται πιο πολύ με τριαντάρηδες (στο chat πάντα). Ακόμη έλεγε την αλήθεια, ότι δηλαδή ήταν παρθένα κι άπειρη στο σεξ και φυσικά η ζήτηση της ανέβαινε. Πόσοι δεν της υπόσχονταν μια τρομερή και άκρως εκρηκτική πρώτη φορά στο κρεβάτι τους! Εκείνη, όπως και παλαιότερα, αδιαφορούσε, ώσπου κάποιοι την έβριζαν και τη διέγραφαν από τη λίστα τους. Δεν υπήρχε λόγος να μιλάνε πλέον, έλεγαν. Εκείνη απλά αδιαφορούσε. Παράλληλα, δεν έκανε σχέση με κανέναν ακόμη. Δεν της άρεσε κανένας συνομήλικος της και απ' το να τα φτιάξει με κάποιον που δεν την τράβαγε πολύ, προτιμούσε να είναι μόνη. Έτσι ήταν ο χαρακτήρας της φαίνεται. Ήθελε κάτι....ξεχωριστό.


Ώσπου έφτασε στα εικοσιτέσσερα. Τα πειράγματα και οι συμβουλές γίνονταν από λίγους. Οι περισσότεροι έλεγαν ένα πράγμα:"κάν' το". "Άλλες στην ηλικία σου παντρεύονται". "Εδώ τα πιτσιρίκια το κάνουν όλη μέρα κι εσύ ακόμη κάθεσαι; Πηδήξου, μωρή!" Μπορεί τα άτομα που της τα έλεγαν αυτά να ήταν απλά άγνωστοι και άσχετοι, μπορεί να μην την ήξεραν και να μην έδιναν δεκάρα για κείνη, αλλά τα λόγια τους την έκαναν να νιώθει άσχημα, ν' απογοητεύεται. Γιατί αυτά που έβλεπε μεσ' από μια οθόνη κι αδιαφορούσε τόσο καιρό, τώρα τα έβλεπε και στη ζωή. Όσο ήταν στο πανεπιστήμιο, έμαθε ότι όλες οι παλιές της φίλες είχαν προχωρήσει. Το ίδιο κι όσες κοπέλες γνώρισε στη σχολή. Κι όταν αργότερα πήγε στην πρώτη της δουλειά, άκουγε τις κοπέλες εκεί να μιλάνε για ερωτικές βραδιές με τους φίλους τους ή με αγνώστους σε κανένα κλαμπ Έτσι δε μιλούσε σε κανέναν για τα προσωπικά της, μιας κι έκανε τη διαφορά. Απλά ένιωθε ότι έπρεπε να κρατήσει το...πρόβλημα της μακριά απ' όλους. Εν τω μεταξύ, η κατάσταση παρέμενε ίδια. Οι άντρες ολόγυρα της ήταν μόνο φίλοι, ενώ κανένας απ' αυτούς δε ξεχώριζε, δεν της έκανε το κλικ. Κι αν κανένας απ' αυτούς της άρεσε έστω και λίγο, δεν της έδινε σημασία ή ήταν ήδη καπαρωμένος. Έτσι, εκείνη δεν πλησίαζε κανέναν. Ίσως από ντροπή, ίσως από δειλία. Έπειτα, σε ποιόν να λεγε ότι ήταν...παρθένα;


Τώρα πια όμως, σίγουρα το ξερε πως αυτό έπρεπε να τελειώσει. Έπρεπε να ξεφορτωθεί το πρόβλημα της για να μπορεί να κοιμάται με όποιον θέλει αργότερα, free sex που λέμε. Ήταν κάτι που οι περισσότεροι έκαναν. Έτσι κανένας δεν ήταν τελείως μόνος του. Γι' αυτό το λόγο όμως, έπρεπε να το φέρει η κουβέντα με κάποιον, να μη γίνει με...τον πρώτο τυχόντα. Κι έτσι, έγινε με τον Αντώνη, έναν τριαντάρη με τον οποίο μιλούσαν περίπου έξι μήνες! Φαινόταν εντάξει τύπος και μετά από καναδυο καφέδες, της πρότεινε να πάει σπίτι του. Κι εκείνη δεν έχασε την ευκαιρία να...ξεφορτωθεί το πρόβλημα της. Το είχαν συζητήσει ήδη άλλωστε και της φάνηκε ότι ο Αντώνης έδειξε κατανόηση.


-Να μαι πάλι! Δεν άργησα;


-Όχι, καθόλου.


Ο Αντώνης μόλις είχε βγει από το μπάνιο και κατευθυνόταν προς την κοπέλα με εύθυμη διάθεση. Πώς θα μπορούσε να κάνει άλλωστε το αντίθετο;


-Λοιπόν; Πάμε;

-Πού;

-Στην κρεβατοκάμαρα.

-Α, εεε....ναι.


-Σου ξαναλέω δεν είναι ανάγκη να το κάνεις.


-Πάμε!


-Η φωνή της τώρα ήταν πιο δυνατή από κάθε άλλη φορά και το ύφος της σχεδόν επιτακτικό. Άφησε την τσάντα της στον καναπέ, πήρε τον Αντώνη από το χέρι και του έδειξε να καταλάβει τι ήθελε. Εκείνος κρατώντας τη με το ένα χέρι του και με το άλλο ακουμπώντας ελαφρά τη μέση της, την οδήγησε, παρόλο που κι ο ίδιος δε φαινόταν σίγουρος γι' αυτό που επρόκειτο να γίνει.